• BLOG PEDAGOGA

    Szkoła Podstawowa nr 34 im. Obrońców Poczty Polskiej w Gdańsku
    • Pierwsza pomoc emocjonalna w domu
      • Pierwsza pomoc emocjonalna w domu

      • 19.02.2021 23:18
      • Przedłużające się naucznie w trybie zdalnym często niekorzystnie wpływa na stan emocjonalny dzieci, ale i dorosłych.
        Ze strony szkoły ofermujemy wsparcie zarówno pedagoga jak i psychologa. Poprzez Platformę MT oraz stacjonarnie w szkole.
        Zapraszam również do zapoznania się ze wskazówkami, jak sobie pomóc w domu.
      • PIERWSZA POMOC EMOCJONALNA  W DOMU

        Zasady ogólne:

        ■ pozytywna komunikacja – używajmy języka spokoju i bezpieczeństwa (to mija…)

        ■ wyłączenie mediów z wiadomościami i niefiksowanie się na złych informacjach, zwłaszcza kiedy w pobliżu są dzieci

        ■ zakaz RUMINACJI, czyli martwienia się o to, co będzie, co się stanie ze światem, wzmacnianie teorii spiskowych i innych katastroficznych

        ■ zamiast tego – rozwijanie zainteresowań i hobby

        ■ słuchanie muzyki relaksacyjnej, mantr (np. Starosłowiańska mantra zdrowia i siły)

        ■ oglądanie przyjemnych filmów

        ■ wirtualne wizyty po muzeach świata

        ■ czytanie

        ■ wspólne śpiewanie, granie w gry rodzinne

        ■ ustalanie rytmu dnia (w tym ubieranie się, przestrzeganie zasad higieny)

        ■ utrzymywanie rytmu snu we względnie stałych godzinach

        ■ opracowanie reguł funkcjonowania w domu, wprzęgnięcie dzieci w pomoc w domu i wzmacnianie ich samodzielności (nastolatki można nawet przymusić do wykonywania pewnych prac domowych – będą miały okazję się wobec czegoś buntować, co przywróci ich naturalny klimat rozwojowy)

        ■ wspólne ćwiczenia relaksacyjne, joga, tai chi (jest dużo filmów na YouTube)

        ■ masaże, masażyki – polecamy masaż Shiatsu lub chociaż zwykłe potrząsanie ciałem

        ■ spożywanie żywności „serotoninowej” (wyzwalającej endorfiny – informacje można znaleźć w internecie)

        ■ picie wody (np. z imbirem, ciepłej, co najmniej 2 litry dziennie)

        ■ buczenie, mruczenie (śpiewanie pod nosem, ale bez użycia wyrazów)

        ■ aromaterapia – wykorzystywanie olejków zapachowych wyzwalających pozytywne skojarzenia (pomarańcza, cytrusy, geranium) lub specjalnych olejków antystresowych i antylękowych (np. z zestawu Bacha); krople Rescue Remedy; palenie liści laurowych (w szklanej miseczce) i kadzidełek

        ■ medytacja, modlitwa

        ■ rozwijanie nowych umiejętności, w tym np. uważności

        ■ trenowanie pomagania innym!

        ■ pamiętanie o urodzinach i imieninach – celebrowanie tych dni

        ■ pamiętanie o kontaktach ze znajomymi, zwłaszcza tych, którzy izolację spędzają samotnie

        ■ organizowanie spotkań online

        ■ bycie razem z tymi, których sytuacja przerasta

        ■ dbanie o własne granice i nieprzekraczanie granic innych osób w domu

        ■ dbanie o odpowiedni, miły ton głosu, unikanie wzmacniania napięcia w rodzinie, zaczepek personalnych, innych problemów rodzinnych

        ■ jeśli pod wpływem stresu poniosą nas nerwy, ustalmy wyraźną zasadę przepraszania (np. poklepanie po ramieniu lub przyniesienie herbaty). I przyjmijmy przeprosiny, aby nie eskalować wybuchów agresji. Pamiętajmy, że wszyscy możemy być bardziej drażliwi!

        ■ wspólnie z dziećmi wykonywanie różnych buziek z emocjami, żeby niewerbalnie przekazywać emocje, które wszyscy przeżywamy

        ■ uśmiechanie się do siebie i innych

        ■ oraz noszenie kolorowych maseczek na twarzy – mózg ludzki skanuje nastawienie drugiej osoby, analizując układ: oczy i okolice ust; kiedy mamy twarze zasłonięte maseczkami (białymi, szpitalnymi, czarnymi), kreuje to atmosferę niebezpieczeństwa, dlatego proponujemy nosić na twarzy maseczki z kolorowych tkanin, chustki, aby wyglądać mniej groźnie

        ■ nie podejmujmy ważnych decyzji – to nie jest czas na to!

        W stanach lęku i paniki:

        ■ spokojne oddychanie przeponowe z wyprostowanym kręgosłupem i wzrokiem lekko zwróconym do góry

        ■ oddychanie w następujący sposób: wciąganie powietrza jedną dziurką nosa (druga przyciśnięta palcem) – wypuszczanie drugą dziurką (teraz ta pierwsza przyciśnięta palcem) i odwrotnie

        ■ szybkie ruchy oczami: do góry, do dołu, wprawo, wlewo, po skosach. Głowa lekko uniesiona do góry

        ■ szybki ruch (na przykład spacer, bieg w miejscu, podskoki)

        ■ schłodzenie twarzy i ciała, picie zimnej wody (aktywacja nerwu błędnego)

        Dodatkowo dla dorosłych

        ■ lekkie opukiwanie grasicy, czyli opukiwanie czubkami palców okolic mostka, co obniża lęk

         

        Autor: Małgorzata Taraszkiewicz

      • Wróć do listy artykułów